کورش یغمائی سال ها پیش با ترانه گل یخ به " گل "  نشست.  ترانه ای که بر تارک موسیقی پاپ ایران سالهاست که می درخشد.  سبک و سیاقی نو ویژه گی هیبت آواز خوانش که همچون مسیح آوائی تازه را بشارت می داد.  بی تردید ،  بی تقلید بود.  گر چه الهام بخش بسیاری از سالکان راه بعد از خود شد.  ردای بلند سبک تازه ا و بر تن آهنگ های فولکلور سرزمینمان نیز بود ،  و جوانان آن سال ها که نسیم موسیقی غرب چون ( رولینگ استونز و  پینک فلوید ) به سوی آن ها می وزید را واداشت که موسیقی کورش یغمائی را با گویشی آشنا به گوش جان بسپارند.

    و اینک پس از سال ها بار د یگر با ( ملک جمشید ) و سوار برا اسب سپید عشق آمده است که لشگر موسیقی بی ریشه ای را که بنام موسیقی پاپ به خورد جوانان ما می دهند را تار و مار کند و دو باره بر قله بایستد. 

                            برا ی استاد کورش یغمائی عزیز
                                بهترین ها را آرزو می کنم .

                                        منصور تهرانی
                          سوئد – گوتنبرگ – اردیبهشت 1385